Sisimulan
ko noong araw na nag-enrol ako
Ang
daming tao tanong ko magiging kaklase ko ba ang lahat ng ito?
Halatang-halata
sa mukha ang pagkasabik
Na
makapag-aral at makipag-kaibigang muli.
Pagpasok
ko sa unang araw
Ang
kilos hindi pa ganap na dalaga
Mag-salita,
umupo, mag-lakad at manamit ay tila ba’t ang bata pa
Ngunit
alam kong nasa punto pa ako ng aking pagdadala
Kaya
alam kong ayos lang kung di pa ako ganap na dalaga
At
hindi iyon minamadali dahil alam kong darating din ako roon.
Sa
aking pagpasok sa unang araw ko
Nalungkot
dahil nasa huling pangkat ako napunta
Puro
maaarte at tamad daw ang aking makikita at makikilala
Ngunit
tila nag-kakamali yata sila ng akala
Dahil
matitino at mas-mababait ang aking mga nakasama.
Sadyang
mang-husga lamang ang mga tao
Kahit
hindi pa man nila nakikilala ang isang tao may sarili na silang hukom
Masasama
at hindi maganda ang mga pag-uugali
Ngunit
sadyang mali sila ng kanilang akala.
Sa
paglipas ng mga araw mas nakilala ko ang aking mga kaklase
May
mga sadyang sikat sa kalalakihan
May
mga sadyang may itinatagong katalinuhan
May
mga sadyang palakaibigan lang
Mayroon
ring mahiyain at sadyang walang imik kung hindi mo kakausapin
Ngunit
masasabi kong mas masaya ang naging kalagayan namin
Dahil
sadya atang napunta sa huling pangkat ang mga makukulit
Maiingay
man ay sadyang mababait iba sa akala ng marami.
Hanggang
sa magkaroon ako ng hinahangan
Na
hinahangaan rin ng ilan sa mga kaibigan ko
Na
halos sinusundan pa namin na para kaming stalker
Nakakatawa
man ngunit sadyang dumating din kami sa ganoong sitwasyon.
Ngayong
naalala ko ang lahat noong haiskul
Sadyang
marami rin pala akong nakilalang iba’t ibang klaseng tao
Na
mas nagpatatag ng aking hinaharap sa ngayon
Na
kahit sa likod ng mali nilang pag-aakala
Sadyang
ang huling pangkat pa namin ang may magandang hinaharap sa ngayon.
Marami
mang nanghusga
Nanglait
at nangmata noon
Sila
itong tumitingala
Humahanga
at nagmamalaki samin sa ngayon
At
ang tanging masasabi ko lang
Salamat sa mga alaala ng kahapon.
JR and QJS